Het leek een gewone inbraak, maar het zou zomaar eens een waarschuwing van een tijdreiziger kunnen zijn. Dat is althans de conclusie die Peter Maatgever uit Barendrecht trekt uit de nachtelijke ontmoeting die hij had met een man die in zijn huis was ingebroken.
Maatgever mailde aan HeWat:
“Op een nacht werd ik rond een uur of vier gewekt door gebonk en gestommel in mijn huis. Eerst dacht ik dat er bij de buren iets gaande was maar even later realiseerde ik me dat het geluid uit mijn eigen huis kwam. Ik dacht er niet meteen aan de politie te bellen, ook omdat ik weinig vertrouwen heb ik de politie en zelf niet bepaald bang ben aangelegd.
Gewapend met een zaklamp (een Maclite, daar kun je flink mee meppen) ging ik naar beneden om te kijken wat er aan de hand was.
In de woonkamer stond een figuur. Hij was in een soort zwart leer gehuld en stond daar gewoon naar me te staren. Tot op de dag van vandaag weet ik niet hoe hij is binnengekomen want er zijn nooit sporen van braak aangetroffen, en alle deuren en ramen zaten op slot.
Toen hij me zag stak hij zijn arm uit, met de handpalm naar voren en zei: ‘Geef me de tijd om je te waarschuwen. Dit is belangrijk.’
Eerlijk gezegd zat ik zo vol adrenaline dat het me moeite kostte me te beheersen en niet uit te halen met de zaklamp. Maar omdat hij niet onder de indruk leek en doodstil bleef staan besloot ik dat ik zou horen wat hij had te vertellen.
Hij zei dat hij uit de nabije toekomst kwam, het jaar 2028. En dat hij was gekomen om mij te waarschuwen.
Hij zei ook dat hij geen details kon prijsgeven en dat zijn tijd hier beperkt was. Hij vertelde me dat op deze plek, in mijn huis, in de komende jaren iets belangrijks gebeurt. En dat deze gebeurtenis moet worden voorkomen omdat een ramp anders onafwendbaar is. Ook vertelde hij dat daarvoor een andere ramp zou plaatsvinden maar dat de oorzaak daarvan zo ver terug ligt dat het niet is te voorkomen.
Tot slot gaf hij me de tip veel oud ijzer te bewaren: schroeven, moeren, schroot, alles waar ijzer in zit zou op zeker moment belangrijk worden om te bezitten.
En toen ineens was hij weg. Verdwenen. Ik kan niet beschrijven wat er gebeurde, maar het ene moment stond hij voor me, het andere moment was hij volkomen verdwenen. Zonder een geluid te maken of wat dan ook. Alsof ik zijn vertrek niet bewust had meegekregen.
Ik was redelijk ontdaan, ook door het verhaal want ik woon, hoe gek het ook klinkt, in een oud huis dat ooit eigendom was van een rijke zakenman die onder andere ijzermijnen in bezit had en handelde in koper en goud.
Uiteindelijk heb ik toch maar de politie gebeld, maar die geloofden mijn verhaal niet, uiteraard. En aangezien er geen braaksporen waren konden ze me niet helpen.
Of ik het heb gedroomd? Ik weet zeker van niet. Was het ene grap? Kan, maar dan zouden er toch sporen moeten zijn, op z’n minst.
Hoe dan ook, ik ben inmiddels begonnen met het verzamelen van alles van ijzer: inmiddels staan er potten vol schroeven in mijn schuur. En ik raad alle lezers aan dit ook te gaan doen. Ik weet inmiddels heel zeker dat was de ‘inbreker’ vertelde de waarheid is.”
Uit navraag bij de politie in Barendrecht blijkt inderdaad dat er door de heer Maatgever een melding van inbraak is gedaan, maar dat er verder geen aangifte is gedaan of onderzoek is ingesteld.
