De fotograaf die onlangs deze schokkende beelden van een enorme UFO boven Amsterdam maakte, zegt inmiddels te zijn bezocht door zogenaamde ‘men in black‘. Deze heren, strak in zwart pak met hoed en zonnebril gekleed, kwamen ‘onvriendelijk en intimiderend’ over en stelden merkwaardige vragen over UFO’s, zo liet de fotograaf de HeWat-redactie telefonisch weten. De fotograaf wil anoniem blijven maar zijn volledige naam is bij de redactie bekend.
Men in black
De zogenaamde ‘men in black‘ worden vaak genoemd in combinatie met UFO-sightings overal ter wereld. Soms worden tegelijk met deze men in black ook ‘zwarte helikopters’ zonder merktekens gesignaleerd en lijkt er een verband te zijn tussen het verdwijnen van katten en het verschijnen van de men in black.
De men in black stellen doorgaans veel vragen over dingen die alleen de ondervraagde zelf kan weten, worden altijd getypeerd als ‘onvriendelijk en intimiderend’ en zeggen dikwijls dat ze met de overheid te maken te hebben.
Het is echter nog altijd een raadsel wie deze heren in het zwart werkelijk zijn, want tot op heden heeft geen enkele overheidsorganisatie ter wereld ooit bevestigd dergelijke onderzoekers op getuigen van UFO-encounters af te sturen.
Getuigenis fotograaf
De UFO-fotograaf deelde met de redactie de volgende bizarre getuigenis:
“Ongeveer twee dagen nadat ik die foto’s online had gezet werd er ‘s avonds laat bij me aangebeld. Ik vond het al merkwaardig dat iemand zo laat aanbelde maar toen ik opendeed schrok ik me kapot. Twee lange mannen in perfect zittend zwart pak stonden voor me in de deuropening, schouder aan schouder.
“Eén van de twee zette direct een voet op de drempel zodat ik de deur niet meer kon sluiten, net als jehova’s vaak doen. Beiden droegen ze een hoed, alsof ze zo uit de jaren ’50 kwamen, en ook hadden ze alletwee een zonnebril op. Maar het was dus avond en pikdonker! Wie draagt nou ‘s avonds een zonnebril?”
“Zonder zich verder voor te stellen, ze zeiden alleen dat ze ‘door de overheid werden gestuurd’, vroegen ze me of ik meer wist van ‘het moederschip’, zoals ze het zelf noemden. En of ik wellicht de foto’s van ‘de andere schepen’ bewust verborgen had gehouden. Ze zeiden dat ze alle beelden wilden hebben en begonnen gelijk met dreigen: als ze terug zouden komen en ik leverde niet wat ze vroegen zouden ze ‘het erg moeilijk voor mijn dochter maken’.
“Het vreemde was dat ze alles van me wisten: hoe ik heette, waar mijn dochter naar school ging, wat voor auto ik rijd en zelfs het merk en typenummer van mijn camera wisten ze te noemen. Kennelijk wilden ze indruk maken, maar daar waren ze sowieso al in geslaagd.
“Ik heb ze vriendelijk gezegd dat ik verder geen ‘schepen’ heb gezien en alleen die foto’s van ‘het moederschip’ had. Ook vroeg ik ze of ze gewoon een afspraak wilden maken zodat we er overdag over zouden kunnen praten. Maar dat was duidelijk niet de bedoeling: nadat ik het had gezegd boog één van de mannen naar voren zodat zijn gezicht heel dicht bij het mijne kwam.
“Het gekke was dat hij naar helemaal niets rook, geen mondgeur, geen zweet, geen aftershave, niets. Alsof hij er niet was, wat toch heel raar is als iemand zo dicht bij je staat, dan moet je toch een lichaamsgeur kunnen ruiken. Ook leek het wel alsof zijn gezicht van een soort plastic was gemaakt. Als van een wassen beeld. Er zaten geen lijnen in, ouderdom leek geen vat op hem te hebben gekregen. Zelfs porieën waren onzichtbaar.
“Toen liet hij zijn zonnebril iets zakken en zag ik dat hij niet alleen geen oogleden had, maar dat zijn ogen pikzwart waren. Geen pupil, geen oogwit, alleen maar diep zwart. Op de een of andere manier deed het me aan reptielenogen denken, ook al zijn die niet pikzwart. Ik denk doordat die ook geen oogleden lijken te hebben.
“Ik ben toen enorm geschrokken en in paniek mijn hal uitgerend naar de woonkamer. Pas enige minuten later durfde ik het weer aan in de hal te kijken maar ze waren niet meer te zien. De deur zat gewoon dicht, er was geen spoor meer van de mannen. Alsof ze er nooit waren geweest.
“Maar ik heb het me dus niet verbeeld, want de volgende dag kwam mijn dochter uit school en vertelde me dat een ‘meneer in zwart pak met raar hoedje op’ haar had opgewacht en haar bij haar naam had genoemd. Hij had tegen haar gezegd dat ‘pappa een geheimpje met hem had en dat zij hem oom mocht noemen’. Volgens mijn dochtertje is hij toen weer weggegaan en leek hij spoorloos te verdwijnen nadat hij een hoek om was gegaan.
“Ik heb nog met de gedachte gespeeld om de politie te bellen maar ik denk niet dat die veel kunnen doen, ze hebben me niet specifiek bedreigd immers. Maar de schrik zit er wel in. Ik doe ‘s avonds in elk geval niet meer de deur open en heb nu een beveiligingscamera gemonteerd. Mijn dochter heb ik verboden ooit nog met vreemde mannen te praten.“
Harde fluittoon
Uit verder onderzoek door de HeWat-redactie blijkt dat de men in black naast hun kenmerkende kleding ook telkens worden omschreven als mannen die zich vreemd bewegen, houterig, ‘als robots’. Ze lijken bovendien altijd met z’n tweeën te komen.
Sommige getuigen melden dat de men in black worden ‘aangekondigd’ door een ‘harde fluittoon’ die uit het niets lijkt te komen.
De fotograaf in kwestie kan zich echter geen fluittoon herinneren en zegt er niet op te hebben gelet hoe de mannen bewogen. Ook zegt de fotograaf geen ongemerkte helikopter of andere vreemde dingen te hebben gezien.
